προόλκαιο

το, Ν

1. δίτροχο όχημα για την ρυμούλκηση τού κιλλίβαντα πυροβόλου

2. το πρόσθιο μέρος τετράτροχου οχήματος που αποτελείται από δύο χωριζόμενα τμήματα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προολκή «έλξη προς τα εμπρός» + επίθημα -αιο (ουδ. τής κατάλ. -αίος). Η λ., στον λόγιο τ. προόλκαιον, μαρτυρείται από το 1898 στην εφημερίδα Ακρόπολις].